بازی درمانی

بازی زبان کودک است و اسباب بازی وسیله ای که کودک از طریق آن احساسات و افکار خود را بیان میکند. در بازی درمانی تلاش بر خودگردانی کودک است به نحوی که کودک بتواند افکار و احساسات خویش را بیان کند، سازگاری با شرایط جدید را بیاموزد و همدلی و تمایز بین افکار و احساسات را درک کند.
بازی درمانی در درمان اختلالاتی چون اضطراب جدایی، اضطراب فراگیر، تر سهای خاص، اختلالات یادگیری، کنترل خشم، و… موثر است. روند درمان در بازی درمانی کودک محور به گونه ای است که کودک خودگردان و مسئولیت پذیر شده و به آسانی می تواند تکانه های خود را کنترل کند.
در بازی درمانی شناختی-رفتاری هدف اصلاح شناخت کودک است. در این نوع درمان، درمانگر نقش فعال تری ایفا میکند و با بهره گیری از تکنیک های مختلف و چالشهای شناختی و هدایت کودک به درمان میپردازد.

در واقع بازی کانالی برای ورود به دنیای درونی کودک است و اسباب بازی وسیله ای برای بروز افکار و احساسات کودکان است.در بازی درمانی کودک به تنظیم و مدیریت هیجانی خود می رسد،خوانگاره مثبتی نسبت به خود کسب می کند، بواسطه ایفای نقش روند اجتماعی شدن وی تسریع می گردد و درک همدلانه و مسئولیت پذیری وی ارتقا می یابد.
زمینه های مورد استفاده بازی درمانی: اضطراب ،خشم،نقص در توجه و تمرکز،بیش فعالی،مشکلات رفتاری،و…می باشد